Verhalen van medewerkers

Het werken op de Spoedeisende Hulp (SEH) en IC is hectisch en afwisselend. Geen minuut, uur of dag is hetzelfde. Iedere patiënt heeft een intensieve zorgvraag en brengt zijn eigen verhaal mee. Verpleegkundigen Gerdie Duenk en Henk Oortgiese hebben veel ervaring. Je zou denken dat ze alle situaties wel een keer hebben meegemaakt. Tot er in de zomer van 2021 een auto voor de Spoedeisende Hulp kwam aangereden. “Het was een groot en bijzonder letsel!”

Kim, Marieke, Melanie en Ina zijn de vaste gezichten van de buitenpolikliniek van het SKB in Eibergen. Al sinds de opening in juni 2018 staan zij dagelijks klaar voor onze patiënten uit Eibergen en omgeving. Samen vertellen de dames over hun werk en wat dit zo leuk maakt: “We zijn een soort mini ziekenhuis.” 

Zingeving, daar draait het om in het werk van Gerrie Slütter-Peterkamp. Als geestelijk verzorger heeft zij gesprekken over levensvragen met patiënten, van mens tot mens. Ze wil vanuit gemeende interesse weten wat voor hen belangrijk is. Ze luistert, gaat in gesprek en leeft mee. Werk met een traan, maar zeker ook met een lach. Gerrie vertelt over een herinnering aan een hoogbejaarde patiënt: “Onze gesprekken vol humor gaven rust en maakten zijn ziekenhuistijd prettiger.” 

Vorig jaar kreeg Moniek Damkot-Rösken een doorverwijzing van een huisarts. Een man van 69 jaar was gestruikeld, op zijn hoofd gevallen en had geheugenproblemen. De huisarts twijfelde of de klachten door de val waren ontstaan. Geen onbekende situatie op de polikliniek geriatrie, maar dit keer verliep het anders. Alcoholgebruik bleek de oorzaak van het geheugenverlies. Op eigen kracht heeft meneer zijn leven weer opgepakt. Een succesverhaal dat een extra drijfveer is in het werk van Moniek.

In de herkenbare witte autootjes komen ze van Dinxperlo tot Neede en van Enschede tot Winterswijk en alles daar tussen. Onze medewerkers bloedafname van het SKB. Wilma Markink en Wilma Koenders zijn twee van de 34  medewerkers bloedafname van het SKB. “Maar er komt echt meer bij kijken dan alleen bloedprikken, hoor." Samen vertellen Wilma en Wilma over hun werk en wat dit zo leuk maakt.

Een bezoek aan het ziekenhuis kan best spannend zijn, zeker als u er niet zo vaak komt. Dan kan het fijn zijn als iemand u de weg naar de juiste poli wijst. Willemien Klomps (64 jaar) en Hennie Grievink (55 jaar) zijn als vrijwilliger bij de Gastenservice al jarenlang een bekend gezicht in ons ziekenhuis. Ze helpen onze patiënten en bezoekers op weg, beantwoorden vragen en bieden daarnaast een luisterend oor. 

Jolanda Spanjaard is naast poliverpleegkundige Urologie ook casemanager urologische Oncologie. Ze vormt samen met haar collega’s Annet Hesselink, Elske Penterman en Brigit Elsinga een team. “Dagelijks zijn we nauw betrokken bij patiënten die de diagnose kanker hebben. De meeste patiënten hebben blaaskanker, nierkanker, prostaatkanker of teelbalkanker.” Jolanda vertelt over haar werk als casemanager en over die ene patiënt: Nick Wassink.

Mensen die net de diagnose MS hebben gehad, zien vaak een leven vol beperkingen voor
zich. Dan is het belangrijk dat ze goede informatie krijgen over de behandeling, het
mogelijke verloop van de ziekte, medicijnen en de nodige controles. Renata Gierkink werkt
als verpleegkundig specialist op de poli Neurologie. “Wat ik belangrijk vind om mee te geven
aan de patiënten is om hun leven niet te laten leiden door MS, maar om hun leven te leiden
mét MS. Daar ondersteun ik hen zo goed als mogelijk bij.”

Veerkracht 

Als kinder- en neonatologie verpleegkundige zorgt Roos voor onvoldragen, te kleine en zieke, pasgeboren kinderen. Dit begint bij de acute opvang van baby’s die tijdens of direct na de geboorte in de problemen komen. Bijvoorbeeld omdat ze moeilijk zelfstandig kunnen ademhalen. Roos vertelt: “Het is heel indrukwekkend om zo’n klein mensje zo hard te zien werken. Maar het mooie is dat ze, na de juiste opvang en behandeling, later in hun couveuse of wiegje kunnen liggen alsof er niets aan de hand is. Die enorme wils- en veerkracht in zo’n lijfje heeft altijd veel indruk op mij gemaakt. Veerkracht zie ik ook terug bij ouders. Het zal je kindje maar zijn, dat ziek is en soms wekenlang in het ziekenhuis ligt opgenomen”. 

De van oorsprong Winterswijkse Wendy Schreurs maakte tijdens haar coschappen op de afdeling Neurologie en Kindergeneeskunde al kennis met werken in het SKB. Haar eindstage zou ze eigenlijk in Suriname doen, maar de coronacrisis gooide roet in het eten. Suriname werd de Spoedeisende  Hulp (SEH) in het SKB. “Ik kon het heel goed vinden met mijn collega’s en kreeg op een prettige manier feedback. Daardoor voelde ik me veilig en was het een fijne plek om ervaring op te doen”, vertelt ze. Inmiddels werkt Wendy als arts-assistent op de Spoedeisende Hulp (SEH) in het SKB. Wendy: “in mijn werk op de SEH heb ik vaak korte patiëntcontacten, maar ik vind het heel mooi om te zien dat er toch snel een vertrouwensband kan ontstaan. Patiënten zijn kwetsbaar en daardoor vaak veel opener.”