‘Ik heb geen hoofdpijn meer en ik heb meer energie’

Harry is bijna 65 jaar en sinds kort gestopt met werken. Hij brengt zijn tijd graag door in de natuur en  begint elke dag met een mooie wandeling. Hij woont in een oud jaren dertig huis aan de rand van Aalten, dus hij hoeft de weg maar over te steken en hij is in de natuur. Naast het wandelen zet hij zich actief in voor het vrouwenvoetbal bij de Aaltense voetbalclub AZSV, waar zijn dochter voetbalt, en is hij koster van de Oude Helana Kerk in Aalten.

Laatste zetje
Harry vindt het vaderschap een echt cadeau. Zijn dochter Romee is 22 en vliegt nu uit, waardoor het stiller is in huis. Daar moet hij nog wel aan wennen. Romee gaf Harry het laatste zetje om zich te laten behandelen aan zijn overhangende oogleden. Zij is geboren met een schisis, een gespleten gehemelte en bovenlip, en is daarvoor een aantal keer aan haar gezicht geopereerd. “Romee is voor mij een echte held, ze was telkens enorm dapper en sterk” vertelt Harry vol trots. Na haar laatste operatie zei ze: “Pap, als ik het kan, kan jij het ook. Dit is mijn laatste operatie, jij bent al die keren met mij mee gegaan, nu ga ik met jou mee.” Dat waren de woorden die Harry nodig had om zich te laten behandelen.

Kundig en eerlijk
Hij heeft dan al jarenlang last van overhangende oogleden. Om dat te corrigeren trok hij zijn ogen de hele dag op. Hierdoor kreeg hij veel hoofdpijn en was hij vaak vermoeid. Begin 2024 verwees de huisarts hem naar Fraaii in het SKB. Nu ging zijn dochter met hem mee naar het ziekenhuis in plaats van andersom. Tijdens het eerste gesprek met plastisch chirurg Mariëlle Jippes werd hij meteen gerustgesteld. “Dokter Jippes was enorm vriendelijk en legde alle opties goed uit. Ze was niet alleen aardig en kundig, maar ook eerlijk. Alleen een bovenooglidcorrectie was niet genoeg: voor een goed resultaat moesten ook mijn wenkbrauwen worden gelift. Een grotere ingreep dan ik vooraf dacht en ik zou ook onder volledige narcose moeten, dat vond ik wel even schrikken. Maar ik had direct vertrouwen in dokter Jippes.” 

Kletsen over de Zwarte cross
Harry moest vijf maanden wachten tot de ingreep. “Ik verheugde me op het vooruitzicht dat ik niet meer de hele tijd mijn ogen hoefde op te trekken en dat ik af zou zijn van mijn hoofdpijn.  Ik was best gespannen voor de operatie, maar dat verdween als sneeuw voor de zon toen ik ontvangen werd door de aardige verpleegkundigen. Iedereen stelde zich netjes voor en legde goed uit wat ze kwamen doen. We hebben over van alles gekletst, zelfs over de Zwarte Cross. Ik kon me daardoor goed ontspannen. Ook dokter Jippes kwam van te voren even met me praten. Dat stelde me gerust.”

“Had ik het maar veel eerder laten doen”

Naar huis met koelmasker
De operatie duurde bijna drie uur en aan het eind van de middag mocht Harry naar huis. “Romee kwam me ophalen, en getooid met een groot verband om mijn hoofd ging ik met haar mee. Mijn hoofd was behoorlijk gezwollen en de eerste dagen moest ik elk uur een kwartier lang een koelmasker over mijn ogen leggen. Dat was niet leuk, maar verder is het me enorm meegevallen.” Harry was nieuwsgierig naar het resultaat. Vijf dagen na de operatie mocht het verband eraf en kon hij het eindelijk goed zien. “Ik was natuurlijk nog bont en blauw, maar ik zag én voelde direct verbetering. Dat was zo fijn.”

Meer energie
Het herstel verliep spoedig. Drie maanden na de operatie had Harry een controleafspraak met dokter Jippes. “Ze begon direct te stralen toen ze me zag. Ze was net zo tevreden met het resultaat als ik. Die betrokkenheid bij mij als patiënt vind ik erg mooi. Ik ben zelf ook blij, heb geen hoofdpijn meer en ik heb meer energie. In het begin was ik bang dat het er overdreven uit zou zien, maar dat is absoluut niet het geval. Het is echt een feest dat ik niet de hele dag meer mijn ogen hoef op te trekken. Dokter Jippes zei van tevoren dat het er natuurlijk uit zou komen te zien. Nou, dat is gelukt!”