"Ik blijf positief en kijk vooral naar de dingen die ik nog wél kan doen"

Inge liep een incomplete dwarslaesie op na een ernstig auto-ongeluk

Gepubliceerd op: 07 september 2022

Inge Verkerk (49 jaar), uit Dinxperlo, was in januari 2020 betrokken bij een ernstig auto-ongeluk. “Het voelde direct niet goed. Ik had pijn in mijn nek en kon bijna niet bewegen.” Eenmaal in het ziekenhuis, was de diagnose twee gebroken nekwervels, met als gevolg een incomplete dwarslaesie. Dit zorgde niet alleen voor problemen met bewegen, maar ook voor veel zenuwpijn. Voor de zenuwpijn kwam ze terecht bij de polikliniek Pijnbestrijding. Inge en haar man René vertellen over het ongeluk en het revalidatietraject.

Het was januari 2020 toen Inge, op haar eigen verjaardag, bij haar zusje op bezoek ging. Ze gingen samen naar Zandvoort. Op de terugweg, tussen Haarlem en Amsterdam, kreeg ze een ernstig ongeluk waarbij haar auto over de kop sloeg. “Ik dacht: ik moet goed bijblijven, want dit voelt niet goed. Mijn nek deed pijn en ik kon mijn handen en benen niet bewegen”, vertelt Inge. René was op dat moment nét op wintersportvakantie, maar kwam direct terug. In het ziekenhuis van Amsterdam bleek dat Inge twee gebroken nekwervels had en als gevolg daarvan een incomplete dwarslaesie. Ze werd geopereerd en er volgde een lang revalidatietraject.

Naadloze overgang

Eerst kwam Inge terecht bij een revalidatiecentrum in Amsterdam. “We hebben namelijk veel familie en vrienden rond Amsterdam wonen. René woonde bij mijn zusje toen ik was opgenomen in het revalidatiecentrum.” Haar man René had net zelf een revalidatietraject in het SKB doorlopen voor een vernauwde nekwervel. “Ik had nog goed contact met mijn revalidatiearts in het SKB en heb hem het verhaal verteld. Hij heeft geregeld dat Inge, na 3,5 maand in Amsterdam, in het SKB verder kon revalideren. Dat was echt een naadloze overgang”, vertelt René.

Zenuwpijn

Inge kreeg wekelijks fysiotherapie en ergotherapie. Ook werd ze doorverwezen naar de polikliniek Pijnbestrijding van het SKB. “Ik heb continue zenuwpijn in mijn onderarmen en handen. Hele lichte aanrakingen zijn erg vervelend. Als ik bijvoorbeeld naar buiten ga, doe ik meestal handschoenen aan omdat een zuchtje wind al pijn doet. Vooral met kou is dit vervelend. Het is een brandende, stekende pijn in mijn onderarmen en handen.” Om deze pijn te minderen, kwam ze bij het pijnteam van de polikliniek Pijnbestrijding terecht.

"Ze boden een luisterend en dachten mee hoe de pijn draaglijker te maken"

Betrokken

“De pijnconsulenten van het pijnteam waren erg betrokken. Ze boden een luisterend oor en dachten mee hoe de pijn draaglijker te maken. Als eerste hebben we een TENS geprobeerd. Bij deze behandeling kan met behulp van zwakke elektrische stroompjes de pijn worden verminderd. Helaas hielp het bij mij niet. Daarna hebben we verschillende medicijnen geprobeerd. De pijnconsulenten zorgden ervoor dat de medicijnen vrijwel direct voor mij klaar stonden, zodat ik dezelfde dag nog kon beginnen. Ook hadden ze korte lijnen met de artsen binnen het ziekenhuis waardoor ze snel konden overleggen als dat nodig was. Ondanks dat zij erg hun best hebben gedaan en we verschillende behandelingen hebben geprobeerd, mocht het voor mij niet baten. Het probleem bij zenuwpijn is dat je pijn voelt zonder dat er een pijnprikkel is. Je voelt pijn bij een prikkel, die normaal geen pijn doet zoals bij wind en kou. Soms kunnen ze deze pijn wel minderen, maar bij mij helaas (nog) niet.”

Dankbaar

Toch is Inge erg dankbaar dat ze terecht is gekomen bij het pijnteam. “Ik heb nu wel het gevoel dat er alles aan is gedaan om mijn pijn te verminderen. En de pijnconsulenten nemen weer contact met mij op als er een (nieuwe) behandeling is die mogelijk helpt. Dat is super fijn.” Verder gaat het qua bewegen steeds beter. “Ik kan staan en zelfstandig in en uit bed en naar het toilet. Dit kost wel erg veel energie. En mijn handen kan ik bewegen, maar er zit weinig kracht in. Doordeweeks krijg ik ’s ochtends hulp van de thuiszorg. En in het weekend en ‘s avonds staat René voor mij klaar om me bijvoorbeeld te helpen met aankleden en douchen.”

Een ander leven

René en Inge staan erg positief in het leven. “De neurochirurg vertelde dat heel veel mensen dit letsel niet overleven. Daarom blijf ik positief en kijk ik vooral naar de dingen die ik nog wel kan, ondanks dat ik een heel ander leven heb. Ik was altijd druk met werken, vrijwilligerswerk en het verbouwen van ons huis. Nu is alles anders.” Het stel is echt een goed team samen en geniet nog steeds volop.

Pijnteam van het SKB

Het pijnteam van ons ziekenhuis bestaat uit vier pijnconsulenten. Dit zijn zorgprofessionals die gespecialiseerd zijn in alle soorten pijn. Het gaat om onder andere pijn na een operatie of ongeval, pijn bij kanker of chronische pijn. Ze helpen en adviseren patiënten die zijn opgenomen in het ziekenhuis. Daarnaast ondersteunen ze specialisten bij afspraken met patiënten op verschillende poliklinieken. De pijnconsulent heeft zelf ook afspraken met patiënten op de polikliniek Pijnbestrijding. Deze patiënten zijn doorverwezen door de huisarts of een specialist in het ziekenhuis. Het pijnteam heeft een doel en dat is de pijn verminderen of zelfs wegnemen bij patiënten. Hierbij zijn verschillende behandelingen mogelijk. Bijvoorbeeld medicatie of andere middelen zoals een TENS. Maar dit biedt niet altijd de oplossing. De pijnconsulent brengt de patiënt goed in kaart en kijkt ook naar behandelingen zonder medicatie. Zo behoort advies en educatie over leefstijl en beweging ook tot de mogelijkheden. In overleg met de patiënt, en eventueel andere specialismen, wordt op deze manier zorg op maat geleverd.

Heeft u pijnklachten? Het pijnteam helpt u graag. Doorverwijzing kan via uw huisarts of specialist.