‘Het voelde als een ondraaglijke elektrische schok van 380 volt’

Ed Nawijn uit Aalten kreeg in 2022 de diagnose prostaatkanker. Hij zette zich al langere tijd in voor Movember. Dit is een jaarlijks evenement om aandacht te vragen voor prostaatkanker, teelbalkanker en de gezondheid van mannen in het algemeen. Onverwachts kreeg Ed zelf ook prostaatkanker: “Ik had nooit gedacht dat het mezelf kon overkomen.” Hij vertelt over de impact van prostaatkanker op zijn leven en de manier waarop hij met de ziekte heeft leren omgaan. 

Movember

"Ruim tien jaar geleden besloten we met een paar buurmannen om de zanggroep ‘Dutterwattoo’ te beginnen. Eén van deze buurmannen kreeg prostaatkanker. Dat was het moment waarop we besloten ons samen in te zetten voor Movember”, vertelt Ed. November staat altijd in het teken van Movember. Mannen laten deze maand hun snor staan om aandacht te vragen voor prostaatkanker, teelbalkanker en de algemene gezondheid van mannen. "We organiseerden met onze groep ‘Dutterwattoo’ verschillende activiteiten zoals fiets- en wandeltochten, we zongen liedjes en schreven een snorrenboekje vol gedichten. Ons doel is om deze belangrijke onderwerpen bespreekbaar te maken en geld in te zamelen voor Movember”, vertelt Ed.

Ondraaglijke pijn

"Tijdens onze inspanningen voor Movember, werd ik zelf plotseling geconfronteerd met prostaatkanker. In 2022, tijdens het klussen, voelde ik pijn aan de binnenkant van mijn dijbeen. Eerst dacht ik aan overbelasting, maar zelfs na behandelingen bij de fysiotherapeut en huisarts werd de pijn erger. Foto’s en echo’s konden de pijn niet verklaren en de voorgeschreven pijnmedicatie gaf geen verlichting meer. Elke aanraking van mijn voet voelde aan als een elektrische schok van 380 volt. Ondraaglijk! Door deze extreme pijn ging Ed terug naar de huisarts. "Ik kon het niet meer aan en had zwaardere pijnmedicatie nodig. Mijn huisarts stuurde me direct
door voor bloedonderzoek.” Uit het bloedonderzoek bleek dat de PSA-waarde van Ed torenhoog was. Deze waarde kan stijgen door een vergrote prostaat, een ontstoken prostaat of door prostaatkanker. "Een
schokkende ontdekking", zegt Ed.

Tien biopten verder

Hij kwam terecht bij Boy Rozenberg, een van de urologen van het SKB. "Na tien biopten was de diagnose prostaatkanker duidelijk. Gelukkig was er een lichtpuntje: de kanker bleef beperkt tot de buitenkant van de prostaat. Daardoor heb ik bijvoorbeeld geen last van plasproblemen. Ik begon meteen met hormoontherapie. Ik belandde in een achtbaan van allerlei onderzoeken: PET-, CT- en MRI-scans. De onderzoeken toonden uitzaaiingen in mijn linkerbeen, rug en nek. Daarom werd ik heel snel doorverwezen naar het Medisch Spectrum Twente in Enschede. Daar kreeg ik direct bestralingen in mijn been en nek. De eerste dagen waren heftig, maar na veertien dagen verdween de pijn. Gelukkig bleek de uitzaaiing in mijn rug minder gevaarlijk te zijn. Mijn nek en been werden met succes bestraald. Ook had ik een zwakke plek door de bestralingen in mijn dijbeen. Om te voorkomen dat ik het bij een valpartij zou breken, hebben ze ter versteviging een pin in mijn been gezet. Dit speelde zich allemaal binnen één maand af. De begeleiding daarbij was buitengewoon goed."

Leven met kanker

Kanker hakte er niet alleen lichamelijk in bij Ed, maar ook mentaal. "Ik had slapeloze nachten, maar ik vond rust door ontspanningsoefeningen. Mijn dochter inspireerde mij door haar yoga oefeningen. Kanker is een drama, maar ik weiger om er een overdreven tragedie van te maken. Dat zit gewoon niet in mijn aard. Het helpt dat ik fysiek nog veel kan doen, hoewel de vermoeidheid wel sneller toeslaat. Dit is misschien ook vanwege mijn leeftijd. Ik krijg veel steun en begrip van familie, vrienden en mensen om mij heen. Ook vind ik gelukkig veel afleiding in dagelijkse activiteiten: klusjes bij mijn zoon, werken in de moestuin, muziek maken en cultuur snuiven. Het zijn deze kleine dingen die het leven waardevol maken. Daarnaast blijft humor belangrijk. Dat houdt me op de been tijdens deze uitdagende en toch ook onzekere reis. Verder denk ik niet te ver vooruit: stap voor stap!” Ed is nu onder behandeling van internist Marleen Duizer. Hij krijgt hormoontherapie en dat slaat goed aan. "Na anderhalf jaar kan ik dankzij mijn hormoonkuur, fysiotherapie en fijne gezinssituatie het meeste weer pijnvrij doen. Ik kon niet meer wandelen maar wandel inmiddels weer ruim 6 kilometer”, sluit Ed af.